یه عده از دوستان پرسیدن که من چه موقع هایی آپ هستم ؟؟؟

قابل توجه اون دسته از دوستان :

من هروقت عشقم بکشه آپ میشم . . .

اما حالا دیگه بریم سر صحبت های خودمون :

اوندفعه قول دادم که دیگه درمورد گذشته ی تلخم چیزی ننویسم (البته من چیز خواصی درمورد گذشته ام نگفتم یعنی صددرصد سانسور شده بود قول میدم یه بار که حوصله داشتم بشینم همه رو تمام وکمال بدون سانسور براتون بنویسم.) امابریم سربحث خودمون . . .

تاجایی که یادم میاد تمام بدبختی های من از همون دوران راهنمایی شروع شد . . .

                     یه بار یکی از رفقامون یه عکس از یه جایی کش رفته بود و آورده بود مدرسه منم از رو کنجکاوی گفتم رفیق میشه این عکسو ببینم *که ای کاش زبونم لال میشد وهمچین چیزی نمیگفتم*اونم چون بامن رودر بایستی داشت عکسو داد نیگاش کردم اما چه نگاه کردنی ؟؟؟ یه لحظه نمیدونم چم شد که . . .

واسه ادامه اش برید ادامه مطلب***نظر نشه فراموش***

نمیدونم چراولی وقتی راجع به گذشته ام مینویسم یا یایکی حرف میزنم خیلی آروم میشم .

احساس میکنم که اصلا خاطرات بدی نداشتم وندارم اما به محض این که شروع میکنم به نوشتن تمام اون خاطرات برام زنده میشن . . .

احساس میکنم گذشته ام تلخ بوده اما الان که بهش فکر میکنم میبینم که تلخ تر از الانم نیست لااقل اینقدر حرص نمیخوردیم  حداقلش این بود که بی وفایی و نارو زدن تومراممون نبود دوران بچگی دورانی بود واسه خودش . . .

کوچیکتر که بودیم نمیفهمیدیم نهایت علاقه مون به یه نفر مث بابا مامانمون ده تا بود هر کی ازمون میپرسید مامانتو یاباباتو چقدر دوس داری دستامونو می آوردیم بالا و میگفتیم اینقدر *یعنی ده تا * همون ده تا می ارزید به این علاقه های یه دنیایی . . .

چند ماه پیش یه دوست یه مسیج برام فرستاده بود به این مضمون :

*من تورو 15 تا دوست دارم : اندازه 7آسمونو 5تاقاره و 1دنیاو2چشمام*

چند روز پیش باهم دعوامون شده بود یه پیام برام فرستاد به این مضمون :

. . . .

برید ادامه مطلب . . .